sevgili günlüğüm;
hayata gelmemle ilgili anılarımı anlatmakla başliyim dedim.ben gözlerimi diğer beş kardeşimle birlikte veterinerde açtım.annemi(biyolojik olanı)maalesef pek tanıma şansım olmadı.babamı ise hiç görmedim.annem bizi doğurdu ve onun sahipleri doğumdan sonra sahipleri onu aldılar ve gittiler. ben diğer kardeşlerimle burada kaldım.ötekiler gibi değildim ben günlükcüm,tamam kabul ediyorum baştan beri korkak bir mizacım var benim.ama ne yapiyim,elimde diil.kardeşlerim zamanla benden ayrıldılar,iki tanesi yeni evine gitti,bir tanesi kaçtı ve diğeri de rahmetli oldu.ben burada kalmaya devam ettim.benim bir abim oldu burada.veteriner abim o benim....sağolsun bana çok iyi baktı.gözümde doğuştan bir problem vardı,onu tedavi etti,mamamı,suyumu,aşılarımı hiç eksik etmedi.zamanla sağlığıma kavuştum ben de....boyutlarımın birazcık küçük olmasından dolayı bana abim "minik" ismini taktı günlükçüm.tabi o zamanlar bu ismin ne anlama geldiğini bilmiyordum henüz,sonradan acı gerçeği öğrendim.
ben veterinerde özgürce dolaşıyor,diğer hasta kedilerle ve köpeklerle sohpet ediyor,bööyle bir arkadaşlık içinde yuvarlanıp gidiyorum...ta ki o güne kadar....
gene günlerden bir gün,ben sinek peşinde koşarken birden bir kız girdi içeri.yeni kedisi ölmüş,çok üzgünmüş,ağlıyordu..ben ağlayan insanlara hiç dayanamam.allah allah ne olmuş ki acaba diye yavaştan dinlemeye başladım ama gözüm de sinekteydi.kız ağlıyor,ben dinliyorum ve tam o anda sinek efendi patimin arasından kaçtı,ben de onun arkadasından yakalıyım şunu diye bir fırladım paattt diye yanlışlıkla kızın ayaklarına dolandım.sonra bir de ne olsun,beni kucağına aldı,tatlı tatlı sözler söylemeye başladı(ben daha çok küçüğüm ama,tüy kadar hafif birşeyim öyle düşün),öptü ve ben de hayatımın hatasını yaptım günlükçüm.KIZIN ELİNİ YALAMIŞIM.ayyy görsen bu bir mest oldu,bir mest oldu.bir de biz kedilerin istem dışı yaptığı bir hareket var.sevildiğimizde,mutlu olduğumuzda böyle gııırrrr gııırrrr diye bir ses çıkarıyoruz biz.ben de işte gırrrllllaaamaya başlamıştım.başıma gelecekleri bilsem tabi ki de kendime hakim oldurdum ama ne biliyim.neyse işte günlükçüm,bu kız bana aşık oldu,sonrasında abimle bir köşede fısır fısır birşey konuştular ama ben anlamadım.sonra gitti kız.ben arkadından "hey dur,gitme bak ben buradayım birzcık daha sev diye miyavladım " ama duymadı beni.
gece rüyamda onu gördüm.nereden bilebilirdim ki o gecenin orada geçireceğim son gece olduğunu.....
ertesi gün kız tekrar geldi,ben alıp bir kutuya koydular ve yola çıktık.ben "ne oluyor böyle kutu falan,nereye götürüyorsun beni" dedim ama gene anlamadı.galiba anlayışı biraz kıt diye düşündüm ve bir baktım ki bir eve gelmişim.artık benim evim burasıymış,ben artk o kızın kedisiymişim.ev tabi veteriner ortamından çok farklı,etrafta şöyle bir tur attım ama çok korktuğum için en kuytu köşe olarak belirlediğim bir koltuğun altına girip saklandım ve iki kocaman gün oradan hiç çıkmadım.
işte yeni hayatım böyle başladı günlükçüm.o gün bu gündür bu evdeyim.o kız artık benim anneciğim.ben de onun minik oğluyum.
hadi pati pati....
minik.
