şu anda nasıl mutsuzum bir bilsen...acı bir gerçeği fark ettim dün.demiştim ya sana bu kız bana 'minik' ismini taktı diye.bir de o yetmezmiş gibi 'miniminicik','minnacık','minnoş' gibi kelimeler de kullanmaya başladı.acaba ben hiç büyümeyecek miyim günlük?hep böyle kavruk mu kalıcam?ne olacak bana?hergün boyumun uzayıp uzamadığını kontrol etmeye başladım artık.bir de hasta kedilerden birinden duymuştum,eğer çok zıplarsam boyum uzarmış,ben de durmadan zıplıyorum artık.duvarda bir tablo var,hedefim o;o yüksekliğe kadar zıplayıp onu aşağıya düşürmem gerekiyor.sana komik birsey de söyliyim mi günlükcüm;bu super zekalı kız kendini benim annem sanıyor.heheheh inanabiliyor musun?ona 'anne 'diyecek mişim,o da beni 'minik oğlum'diye seviyor...hayır anlamadıgım sey bir ona bakıyorum bir de kendime arada bir benzerlik bulamıyorum.neyse artık,bu olayı da cözücem.önce şu lezzetli mamamdan yiyim de birazcık güç topliyim,daha çoookkk zıplamam lazım günlükçüm...

Anlatmıştım ya sana günlükçüm veteriner abim bana hayatımın kazığını atarak bu kıza verdi, benim artık sahibim o.neyse eve geldiğim ilk iki gün temel ihtiyacım olan çiş ve kaka olayı hariç koltuğun altından çıkmamaya çaılştım fakat birbuçukuncu günün ortalarında açlıktan gözlerim karardı bari bir şeyler atıştırıyım dedim.bir de ne göreyim günlük,mama kutumun içi mis gibi taptaze mamalarla dolu,ama ben gururlu bir kediyim,tavır yapıyorsam eğer sonuna kadar giderim o yüzden şöyle az bir miktar yedim,beyenmemiş numarası yaptım.ama o ne numara be günlük,kendimi oskarlık bir yıldız gibi hissettim.sonrasında başıma gelenleri bir bilsen,bir bilsen.keşke kulaklarım kopsaydı da o ismi duymasaydım.bunlar bana sesleniyorlar koltuğun arkasından çıkmam için.oyuncak fare ,top falan atıyorlar ama ben de tık yok tabi.sonra kız aniden 'minik,miiiiiniiiiiikkkkk' diye seslenmeye başladı.ben'yok canım,pehhhh olur mu hiç bana seslenmiyorlardır böyle' diye düşünürken az sonra acı gerçeği kavradım.bunlar bana 'minik' ismini takmışlar günlük.....düşünebiliyor musun? gelecekteki tüm hayatımı mahvedecek,karizmamı yerlerde sürükleyecek bir isim bulmuşlar bana 'minik!......hala inanamıyorum.oysa benim adım atılgan,azman,hadi olmadı cesur yürekli richard falan olmalıydı.tamam günlük, şu an için küçük ebatlara sahip olabilirim ama bu benim hiç büyümeyeceğim anlamına gelmiyor ki?hayatım boyunca o anı unutmayacağım,yer yarılsa da içine girseydim keşke......ama intikamım çok kötü olacak günlük,hele şu tırnaklarım bir uzasın bak sen o zaman gör ne koltuk bırakıcam,ne de perde....

dostlarım

aslında bu iki arkadaşımla yüzyüze hiç karşılaşmadım (allah da karşılaşmayı nasip etmez inşallah,çünkü aslında çok korkuyorum ben onlardan) ama annem bu ikisinin benim arkadaşlarım olduğunu söylüyor.annemin kalbinde ikisinin de ayrı ayrı yerleri varmış.işte karşınızda sağda ponçik hanım ve solda angel hanım(ya da halk arasındaki ismi ile encükü encürük lük lük lük)

charlie"nin anısına....R.I.P

ben bu eve gelmeden önce charlie isminde annemin çok sevdiği(tabiki benim kadar diil)
kedisi yaşıyormuş ama hastalanmış ve de ölmüş.kendisi benim bir nevi abim olur,çok üzüldüm onun öldüğünü duyunca,annem de çok üzülmüş ama sonradan beni almış.
kedi cennetinde mutlulukla oyna,yaşarken yaptığın tüm yaramazlıkları orada yapmaya devam et benim güzel charlie"im.

Yeni Hayatım

sevgili günlüğüm;

hayata gelmemle ilgili anılarımı anlatmakla başliyim dedim.ben gözlerimi diğer beş kardeşimle birlikte veterinerde açtım.annemi(biyolojik olanı)maalesef pek tanıma şansım olmadı.babamı ise hiç görmedim.annem bizi doğurdu ve onun sahipleri doğumdan sonra sahipleri onu aldılar ve gittiler. ben diğer kardeşlerimle burada kaldım.ötekiler gibi değildim ben günlükcüm,tamam kabul ediyorum baştan beri korkak bir mizacım var benim.ama ne yapiyim,elimde diil.kardeşlerim zamanla benden ayrıldılar,iki tanesi yeni evine gitti,bir tanesi kaçtı ve diğeri de rahmetli oldu.ben burada kalmaya devam ettim.benim bir abim oldu burada.veteriner abim o benim....sağolsun bana çok iyi baktı.gözümde doğuştan bir problem vardı,onu tedavi etti,mamamı,suyumu,aşılarımı hiç eksik etmedi.zamanla sağlığıma kavuştum ben de....boyutlarımın birazcık küçük olmasından dolayı bana abim "minik" ismini taktı günlükçüm.tabi o zamanlar bu ismin ne anlama geldiğini bilmiyordum henüz,sonradan acı gerçeği öğrendim.
ben veterinerde özgürce dolaşıyor,diğer hasta kedilerle ve köpeklerle sohpet ediyor,bööyle bir arkadaşlık içinde yuvarlanıp gidiyorum...ta ki o güne kadar....

gene günlerden bir gün,ben sinek peşinde koşarken birden bir kız girdi içeri.yeni kedisi ölmüş,çok üzgünmüş,ağlıyordu..ben ağlayan insanlara hiç dayanamam.allah allah ne olmuş ki acaba diye yavaştan dinlemeye başladım ama gözüm de sinekteydi.kız ağlıyor,ben dinliyorum ve tam o anda sinek efendi patimin arasından kaçtı,ben de onun arkadasından yakalıyım şunu diye bir fırladım paattt diye yanlışlıkla kızın ayaklarına dolandım.sonra bir de ne olsun,beni kucağına aldı,tatlı tatlı sözler söylemeye başladı(ben daha çok küçüğüm ama,tüy kadar hafif birşeyim öyle düşün),öptü ve ben de hayatımın hatasını yaptım günlükçüm.KIZIN ELİNİ YALAMIŞIM.ayyy görsen bu bir mest oldu,bir mest oldu.bir de biz kedilerin istem dışı yaptığı bir hareket var.sevildiğimizde,mutlu olduğumuzda böyle gııırrrr gııırrrr diye bir ses çıkarıyoruz biz.ben de işte gırrrllllaaamaya başlamıştım.başıma gelecekleri bilsem tabi ki de kendime hakim oldurdum ama ne biliyim.neyse işte günlükçüm,bu kız bana aşık oldu,sonrasında abimle bir köşede fısır fısır birşey konuştular ama ben anlamadım.sonra gitti kız.ben arkadından "hey dur,gitme bak ben buradayım birzcık daha sev diye miyavladım " ama duymadı beni.
gece rüyamda onu gördüm.nereden bilebilirdim ki o gecenin orada geçireceğim son gece olduğunu.....
ertesi gün kız tekrar geldi,ben alıp bir kutuya koydular ve yola çıktık.ben "ne oluyor böyle kutu falan,nereye götürüyorsun beni" dedim ama gene anlamadı.galiba anlayışı biraz kıt diye düşündüm ve bir baktım ki bir eve gelmişim.artık benim evim burasıymış,ben artk o kızın kedisiymişim.ev tabi veteriner ortamından çok farklı,etrafta şöyle bir tur attım ama çok korktuğum için en kuytu köşe olarak belirlediğim bir koltuğun altına girip saklandım ve iki kocaman gün oradan hiç çıkmadım.
işte yeni hayatım böyle başladı günlükçüm.o gün bu gündür bu evdeyim.o kız artık benim anneciğim.ben de onun minik oğluyum.

hadi pati pati....

minik.

merhabaaaaaaa

merhaba
benim adım minik.ben henüz bir yaşına bile basmamış bir kediciğim.buradan şu ana kadar olan ve ileride olacak olan hayatımı anlatıcam.